Pochodzenie nazwy wioski jest patronimiczne - od imienia "Adam", z przyrostkiem "wice". Mógł to być rycerz lub też osoba znaczniejszego rodu - może pierwszy założyciel wsi nie zapisany w historii. Historyczne zapisy wioski w różnych okresach czasu brzmią: w 1531r. - "Adamowitze", w 1679r. -"Adamowicz", nazwa zgermanizowana "Adamowitz".

Pierwsze historyczne wzmianki o istnieniu wsi Adamowice znajdujemy w XIII wieku w wykazie kolegiaty św. Krzyża w Opolu, gdzie Adamowice zobowiązane były do składania dziesięciny - uposażenia dla jednego z kanoników - prepozyta tejże kapituły. Wieś istniała na prawie polskim i należała do dóbr rycerskich. W 1426r. Adamowice należały do niejakiego Besa lub Biesa, którego siedzibą były Kujawy pod Głogówkiem. W latach 1477-1480 Adamowice należały do ks. proboszcza Pawła Foigla z Raciborza. W 1480r. proboszcz daruje wieś Adamowice dla powstałego w Raciborzu szpitala zarządzanego przez magistrat. Przez następne 100 lat Adamowice często zmieniały swojego właściciela. W roku 1603 stają się własnością pana Lysek, Szymocic oraz Starej Wsi - Jana Kozłowskiego. W rękach Kozłowskich pozostają aż do 1659r. Od tego czasu wieś przynależna jest do klasztoru św. Ducha w Raciborzu i pozostaje aż do 1810r. tj. do czasu konfiskaty dóbr klasztornych i kościelnych przez rząd pruski (sekularyzacja). Od skarbu pruskiego majorat raciborski wraz z Adamowicami nabywają książęta Hohenlohe. To za jego zgodą i częściowo jego funduszami powstaje kapliczka pod wezwaniem Matki Boskiej Anielskiej w 1854r, która stoi po dzień dzisiejszy. W 1863r. m.in. przez Adamowice ciągnęły wojska króla Jana III Sobieskiego na odsiecz Wiednia.

Od roku 1763 do roku 1910 stan ludności zwiększył się prawie pięciokrotnie, bowiem w 1763r. wieś zamieszkiwało 137 osób a natomiast w 1910 roku - 666.